Ang una nga sulat ni Pablo sa mga nagatuo sa Corinto hay para ayuson ang mga problema ng kabuhì kag pagtuo ng Kristyano nga natatabò sa iglesya nga gingpatindog niya didto (Ginghuman 18:1-17). Nang adto nga tiyempo, isa sa nangunguna nga mga siyudad ng Griego ang Corinto, kag ini da ang sentro nga siyudad ng Acaya, isa ka probinsya nga sakop ng Roma. Ini nga siyudad hay bantog nga maasenso sa negosyo, may ginapakadakò pag-abot sa kultura, may iba-iba nga relihiyon kag abir diin ang imoralidad.

Ang una gid nga mga problema nga ginakabayaka ni Pablo hay pareho ng pag-iniya-iya, kag imoralidad nga natatabò sa kabuhì ng mga nagatuo.

Gingsulat sa inda ni Pablo kung pauno magkaigwa ning pagkakaisa ang mga nagatuo, kung pauno ang pagdisiplina sa mga miyembro ng iglesya nga nakahuman ning salà, kung ano ang dapat humanon sa mga legal nga butang pag may akusasyson sinda sa isa kag isa bilang mag-utod kay Kristo, kag kung pauno magsalig sa kamayad nga halin sa Dios kag bukon sa kamayad ng mga tawo.

Gingsabat da ni Pablo ang inda mga pangutana parti sa pag-asawa kag pag-ubay ng lyaki kag babayi, mga butang parti sa konsinsya, kaayusan sa iglesya, mga regalo ng Espiritu Santo, kag ang pagkabuhì liwat. Sa ini nga sulat, may kamayad nga ging-isplikar ni Pablo kung ano ang ginatudlò ng Maayo nga Balità sa inda mga pangutana.

Ang Kapitulo 13, hay nagapasayod parti sa paghigugmà bilang pinakamaayo nga regalo ng Dios sa iya mga ongà. Ang paghigugmà ang pinakabantog nga parte ng ini nga libro.